Ek het vir ‘n deel van my lewe gewerk by ‘n skool. As jeugwerker/berader. Ek het awesome jare daar gehad. Ek gaan kuier nog gereeld daar. Dis vir my mooi om te sien hoe mense daar groei. Mense wat ek leer ken het as onseker, skaam graad 8’s, wat volgende jaar graad 9, 10, 11 en 12 toe gaan, en no gander wat klaar maak met skool. Kinder swat al hoe nadir kom aan volwasse wees. Mense wat vriende en vriendinne geword het.
Volgende jaar is ek al drie jaar lank “weg” by die skool. Ek is “weg” daar toe volgende jaar se matrieks nog graad 9 was. Ek het nogal ‘n sterk verhouding met hulle opgebou.
Deur die afgelope jaar het ek twee keer heel skokkende gesprekke gehad, Elke keer was die meisie wat ek nie geken het nie, en dan wil ek hoor vanwaar hulle gekom het. Die gesprekke het iets soos volg geklink:
Ekke: “Haai. In watter graad is julle?”
Persoon: “ Graad 11.”
Ekke: “O. Wanneer het julle in die skool gekom?” (Ek het gehoop hulle sal se “vroeer die jaar”)
Persoon: “Aan die begin van graad 8.”
Dis vir my sleg. Twee mense wat ej nie ken nie, in ‘n groep met wie ek so goed oor die weg kom! (Vir ander klink dit normal, maar dalk sal jy netnou weet waarom dit sleg is vir my.)
Ek het nogal baie bewus geraak van iets. Ek hoop wat ek se maak sin, want dis net ‘n klomp gevoelens wat ek tik/skryf wat huidiglik in my hart is.
Hoe maklik is dit on die “famous” mense te ontmoet, te leer ken, en te onthou.
Hoe moeilik is dit om moeite te doe nom die “unknowns” te leer ken.
Wie se skuld is dit?
Om dit te beantwoord, moes ek eers vir myself vra… “Wie is die famous en die unknowns?”
“Famous” val in ‘n paar groepe… (Dalk erken jy jouself in party van die groepe):
– Sportspelers (normaalweg ook net sekeres!)
– Akademiese sterre (tot so die top 50, miskien nog minder!)
– Kulturele heroes (party koorlede en revuelede, minder vorrtrekkers, ens.)
Unknowns:
– VCSV-lede en –leiers
– Skaakspelers
– Die bekende term… “sluipers”
Let wel: As jy in albei die groepe val, dan skakel dit jou outomaties uit van ‘n “unknown” tot ‘n “famous”.
Ek het ‘n vriendin. Sy is ‘n onderwyseres by ‘n groot skool.
By ‘n groot skool is dit maklik om sekere kinders mist e kyk. (Wie se skuld is dit? Ek weet nie…)
Op ‘n slag het sy uitgereik na een van die sluipers is haar voogklas. Dalk eerder ‘n super-sluiper (as jy kyk na die klas waarin hy was!)
Hy doen nie sport nie. Hy bly ver.
Hy’s nie groot op kultuurgebied nie.
Hy is ook nie baie sterk op akademiese gebied nie. (Dalk sou hy gewees het as hy nie so bekommerd was oor sy ma wie kanker het nie).
As gevolg van hierdie drie goed, is daar nie veel kinder swat hom raaksien nie.
Hy rook nie. Hy vleok nie. Hy doen sy huiswerk. Hy’s eintlik ‘n voorbeeldige seun (as is hy nie onder die top 50 van academies presteerders nie). Hy’s nie ‘n “probleemgeval” of ‘n “stoutgat” nie. So hy trek ook nie regtig onderwyseres se aandag nie.
Hy kon maar net sowel ‘n nommer gewees het in die skool.
Toe besoek my vriendin die nommer.
Iemand het belanggestel in hom… .n Mens!
Ek het nou die dag ‘n een van die kerke gesit wat ek af en toe besoek. Ek sien toe almal wat in die kerk gesit het. Kinder swat nou nog in skole is en wat die afgelope drie of vier jaar klaar gemaak het.
So ‘n klomp van hulle is die “famous” mense.
– Slimmes
– Sportvrate (of ten minste net rugby-, netbal- of hokkiespelers)
– Selfs ‘n paar kulturele mense
– En die sogenaamde “stoutgatte”
En ek sien toe diegene wat focus op hulle: Onderwysers!
Die hartseer ding is dat dit nie net by die skool is wat die nommer-stelsel gevestig het nie. Daar’s ook nommers by die kerk. En so baiekeer is die nommers by die skool ook die nommers by die kerk. (En die kerk is die plek waar die “standaarde” anders behoort te wees!) En daar’s ook nommer by Christelike kampe!!!! (Waar dit beslis anders moet wees!!!)
Ek’s seker jy het dit al gesien: Die domineer/pastor/jeugwerker/jeugleier/groepleier wat meest van sy/haar aandag gee aan die sportiewes, slimmes, rykes en “stoutgatte”. Selfs daardie ouens/meisies wat vanoggend nog hangover gehad het, is vanaand in die “famous” groep (“Red die ongereddes, maar vergeet van die gereddes”-houding of “Mik vir sekere ongereddes en vergeet die res”-houding).
Die hartseerder ding, besef ek toe, is date k een van hulle is. Ek is een van daardie mense wat focus op sekeres (en gewoonlik weer van die “nommers” vergeet!).
Wel, ek troos myself hieraan: Dit is ‘n groot skool. En ek werk met baie mense! So ek kan seker maar hier en daar party mense vergeet? Of nie by uit kom nie.
En dan kom die gedagte by my op… God is anders. By Hom is daar nie nommers nie.
Psalm 139 vertel hou God intens betrokke is by elke liewe persoon. Hy ken elkeen deur en deur. Hy ken elkeen intiem. Hy het immers elkeen gevorm en persoonlik aanmekaar geweef.
En so as ‘n ekstra gedagte… Jesaja 11:1-5. In vers 3 se Jesaja dat God sal oordeel, maar nie volgens ons standaarde nie (ons kyk mos baie maklik na die uiterlike en gaan op wat ander mense se). Nee, God kyk na die hart van die mens. En Hy maak tyd en leer ‘n persoon ken, uit eie inisiatief en firsthand, nie volgens wat ander se nie! Vers 5, vertel van ‘n Regeerder wat regverdig en betroubaar is!
Ek het niks teen sprot nie. Ek is life vir hokkie en krieket en so bietjie tennis. Ek het goeie vriende en vriendinne wat baie sprotief is. En slim mense? Wel, ek het twee onderskeidings gehad die jaar en ek ken seker die hele top 15 van 4 grade by ten minste twee skole! En ek travel maklik om koor en revue te ondersteun!
Maar, hoe is ons Vader? Hy is betroubaar. Hy is regverdig. Hy ken almal. Hy doen moeite met elkeen, voordat Hy enige oordele maak oor die persoon. By Hom is daar nie ‘n nommer nie.
Ek weet ek sal onmoontlik nie almal wat in die een skool is ken nie (om nie eers te praat van al die skole waar ek betrokke is nie). Ek wee took ek sal nooit almal ken waar ek eendag gaan predikant gaan wees nie (as die Here wil he ek moet dit doen oor vyf jaar!).
Maar ek weet ook ek wil soos my Vader word. En om dit te doen, moet ek tyd maak om mense te leer ken vir wie ek nie andersins sou tyd maak nie. Dit beteken dalk ek sal uit my comfort zone moet kom en mense leer ken wat ek nie ken nie. Dalk moet ek meer gereeld by ‘n tafel gaan sit waar daar mense is wie ek nie ken nie. Op so manier kan daar dalk minder nommers in my lewe is.
Daar’s mense wat ek ken, wat ek nommers gemaak het deur my optrede teenoor hulle. Jy weet hoe dit is: Soms loop jy ‘n CAN of CUM en jy sien iemand wat jy nie wil groet nie. Wat doen jy? Weet nie. Ek, loop skielik af in die gang waar die bababoeke is, en raak besig op my selfoon, net om seker te maak ek lyk besig! Wel, dis iets wat ook moet stop! (By my, ek weet nie by jou nie)
Dink jy dis moontlik dat daar minder nommers in jou lewe kan wees? Hoe kan jy van nommers mense maak?
Freddie's Coffeebar Blog 